Wasibaiota Holland!

Wasibaiota!

Zo, ik dacht het word wel weer eens tijd voor een update van mijn tijd hier. Sinds oktober zijn er weer een hoop dingen gebeurd en heb ik een hoop dingen meegemaakt.

Eind oktober zijn Malou, Douglas en ik naar Lake Mburo gegaan. Een ander nationaal park waar wij eigenlijk vlakbij wonen. In dit park heb je de kans op zebra’s te zien, want die zitten niet in Queen Elizabeth. We vertrokken met hele harde regen maar gedurende de dag werd het steeds warmer weer. Het park is was nog geen 2 uurtjes rijden vanaf ons huis, maar je bent meteen in een andere wereld. Veel meer natuur en bijna geen huisjes of mensen te bekennen. We hebben heel veel zebra’s gezien, waaronder ook een aantal veulentjes. Daarnaast hebben we een hele grote kudde van impala’s gezien die bestond uit moeders met hun kalfjes. Een nationaal park blijft toch iets magisch hebben en je kan het nergens mee vergelijken.

In de twee weken die daarna kwamen ben ik heel veel onderweg geweest. Voor het AI model dat ik aan het ontwerpen ben moeten we met een aantal partijen praten, waaronder de DVO’s (district veterinary office). Uganda bestaat uit meerdere districten door het hele land, bijna ieder district heeft een DVO. We zijn niet langs alle DVO’s geweest, alleen de DVO’s die binnen de zuidwestelijke regio vallen. De routes die we hebben gereden waren echt prachtig, we zijn richting Kable geweest wat vlakbij de grens met Rwanda is en dat gebied is prachtig. Hoge bergen, veel theeplantages en heel veel groen, het waren wel lange dagen want we zaten soms meer dan 4 uur in de auto maar het uitzicht maakt veel goed. Daarnaast ben ik ook nog naar een seminar geweest in Kampala samen met Faith. Dit seminar was erg interessant, er werd een nieuw product voor de AI technicians geïntroduceerd.

In het weekend van 12 november besloten Malou en ik om samen op een speciale safari te gaan. Namelijk een overnight safari te paard!! Op vrijdag vertrokken we richting Jinja, een reis van meer dan 7 uur. Toen we ’s avonds eenmaal waren aangekomen in Jinja hebben we een hotel gezocht en zijn we meteen gaan slapen. De volgende ochtend werden we om 10 uur bij Nile Horseback Safari verwacht. De tocht er naar toe was ook nog een hele onderneming, we hadden gelukkig snel twee boda boda’s gevonden die ons er wel heen wilde brengen. Het was toch nog een goed half uur op de boda maar dat gaf ons wel een mooie kans om Jinja en de omgeving te bewonderen. Boda boda’s zijn echt een uitvinding, sneller dan taxi’s en zeker beter geregeld dan de NS in Nederland. Toen we daar aankwamen kregen we een korte uitleg wat wel en niet mocht en wat het programma was. Onze paarden waren al gezadeld. Ik kreeg een heel mooi zwartbont paard genaamd Zeus. Ik kreeg wel meteen een waarschuwing mee, aangezien mijn paard de snelste was moest ik hem goed bij me houden. Malou en ik hadden onze eigen gids. De eerste dag hebben we voornamelijk door de lokale dorpjes gereden. Het was wel duidelijk dat in deze dorpjes er weinig muzungu’s (witte mensen) voorbij kwamen. Overal waar wij lang reden kwamen kinderen aanrennen en riepen allemaal ‘bye muzungu’ ‘jumbo muzungu’. Het was erg leuk om al die kinderen te zien maar het voelde ergens ook wel ongemakkelijk. Die kinderen maar ook de volwassenen daar onthalen je alsof je een koning bent en iets heel speciaals. Waarbij ik denk van, ik ben ook maar gewoon een Nederlandse student. Onze overnachtingsplaats was prachtig, we hadden een simpele tent geboekt en we kregen een tent met prachtig uitzicht op de Nijl. De volgende ochtend aan het ontbijt wist ik niet wat me overkwam, ik heb nog nooit zoveel gegeten voor ontbijt sinds ik hier ben. Ook al was het vroeg in de ochtend, ik was zo blij met mijn broodje met kaas en salami. Dat was zo lekker om gewoon weer eens iets te eten van ‘thuis’. Na het ontbijt zijn we weer verder gegaan, dit keer een groot stuk door het bos en de theeplantages. Deze rit was ook weer prachtig. Toen we het bos uitkwamen kwam er een stuk om te crossen en ik had al sinds de dag ervoor een soort onderlinge wedstrijd met onze gids, want zijn paard was ook snel maar het scheelde weinig. Dus nu konden we mooi testen welk paard nu echt het snelste was. Ik ben in mijn leven nog nooit zo hard gegaan met een paard, maar ik won wel met een ruim verschil haha. Toen we eenmaal weer terug arriveerde stapte Malou en ik van ons paard, of nouja eraf stappen, was meer naast je paard neerploffen. Beide hebben we al meer dan 2 jaar niet meer gereden, dus de spierpijn was zeker aanwezig. Helaas moesten we ook nog met de bus terug naar huis, ik kan je zeggen 7 uur lang in verschillende busjes over hobbelwegen zijn niet zo prettig na meer dan 5 uur paardrijden. Malou en ik hebben vervolgens amper kunnen lopen voor een week, maar het was het allemaal waard.

De weken erop heb ik heel veel meeting georganiseerd en bijgewoond. In deze weken zijn er ook twee Nederlanders overgekomen waar we ook veel mee hebben opgetrokken. Met Karel ben ik langs verschillende bedrijven in Kampala geweest die te maken hebben met mijn opdracht. Karel heeft mij in de tijd dat hij hier was erg goed geholpen met mijn opdracht, hij is een fokkerij specialist die al meer dan 30 jaar in de fokkerijwereld zit. Bertine is ook nog overgekomen uit Nederland, dus Douglas Malou en ik hadden besloten om voor iedereen te koken bij ons thuis. Dit was erg gezellig en het paste net op onze banken hahaha. Daarnaast heb ik in die weken ook een training voor de AI technicians die in het nieuwe model meewerken georganiseerd. Deze training duurde 4 dagen en was eigenlijk een herhalingstraining voor de AI technicians.
Tot nu toe gaat het project de goede kant op en zijn er al een hoop dingen gedaan. Echter, is mijn tijd hier te kort om de resultaten van het ontworpen model mee te maken. Zoals het gezegde hier gaan, Ugandezen hebben de tijd, Nederlanders het horloge. Tijd is hier nogal abstract, dus niet alle dingen die geregeld moeten worden halen de deadline. Dit is soms wel frustrerend, omdat dit model al veel eerder gelanceerd had kunnen worden en niet pas in het nieuwe jaar. De originele planning was om het mode te presenteren aan alle media en belangrijke mensen in november, hoe het er nu uitziet wordt het pas halverwege januari dat het model wordt gepresenteerd. Dit is wel jammer, want dan maak ik dus niet meer mee hoe er gereageerd gaat worden op het model en of het werkt en welke onderdelen ervan niet werken.

Een paar weken geleden heb ik ook nog de eer gekregen om een bruidsmeisje te zijn op een traditionele give-away. Deze ceremonie gebeurd meestal een week voordat de bruid trouwt, tijdens deze ceremonie wordt de bruid officieel weggegeven aan de familie van de bruidegom. De familie van de bruidegom presenteert de bruidsschat en verwelkomen de bruid in hun familie. Met de zegen van allebei de families kan de bruiloft dan doorgaan. Faith en ik zijn over de weken dat we hier zitten hele goede vriendinnen geworden, Faith is dus ook degene die mij gevraagd had of ik bruidsmeisje wilde zijn tijdens de give-away van de zus van haar vriendje. Het was heel bijzonder om een keer meegemaakt te hebben, de andere bruidsmeisjes en bruid waren echt super leuke en aardige meiden dus voelde me meteen op mijn gemak. Na een aantal uur wachten in een klein kamertje konden we eindelijk naar buiten en kon de ceremonie beginnen. De ceremonie zelf was voor mij een beetje saai, aangezien alles in de lokale taal werd gesproken. Nadat de bruidsschat was geaccepteerd en de bruid officieel aan de familie van de bruidegom was gegeven konden we ons gaan omkleden en een andere jurk aantrekken. Toen we waren omgekleed was het meeste van de officiële ceremonie over, het enige wat we nog gingen doen was het snijden van de taarten en het geven van de cadeaus. Het was prachtig om een keer te hebben meegemaakt.

Goh, mijn tijd hier zit er alweer bijna op. Nog 6 weken te gaan en ik ben weer terug in ons koude kikkerlandje. Hier is het nog steeds een heerlijke 24 graden en we gaan nu richting het droge seizoen dus het word alleen maar warmer en steeds droger. Deze week is mijn laatste week hier op kantoor voor de vakantie. Na de vakantie hebben we alleen nog de launch geplant en mijn final presentatie en dan is het alweer tijd om terug te gaan naar Nederland. Maar eerst nog kerst en oud & nieuw hier vieren met de lokale bevolking.

I will keep you posted!

Love,
Alissa